لرزش اساسی خوش خیم

لرزش اساسی یک اختلال سیستم عصبی است که باعث لرزش غیرارادی و ریتمیک می‌شود. لرزش اساسی خوش خیم (ET) یک اختلال حرکتی است که منجر به لرزش می‌شود و فرد نمی‌تواند آن را کنترل کند. این می تواند در هر قسمتی از بدن رخ دهد اما لرزش اغلب در دستان شما رخ می‌دهد. به خصوص زمانی که کارهای ساده‌ای انجام می‌دهید، مانند نوشیدن از لیوان یا بستن بند کفش. لرزش اساسی معمولاً وضعیت خطرناکی نیست، اما معمولاً با گذشت زمان بدتر می‌شود و در برخی افراد می‌تواند شدید باشد. سایر شرایط باعث ایجاد لرزش اساسی نمی‌شوند، اگرچه لرزش اساسی گاهی اوقات با بیماری پارکینسون اشتباه گرفته می‌شود. لرزش اساسی می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما در افراد 40 ساله و بالاتر شایع است.

علت شناخته شده نیست. ژن‌ها ممکن است نقش داشته باشند. به نظر می‌رسد حدود نیمی از موارد لرزش اساسی ناشی از یک جهش ژنتیکی است. به این شکل لرزش خانوادگی می‌گویند. مشخص نیست که چه چیزی باعث لرزش اساسی در افراد بدون جهش ژنتیکی است.

علائم و نشانه‌های اساسی لرزش:

ET جدی نیست، اما با گذشت زمان بدتر می‌شود. علائم معمولاً از یک طرف بدن و به تدریج شروع می‌شود. اما با گذشت زمان و حرکت بدتر می‌شود. معمولاً ابتدا در دست‌ها رخ می‌دهد و یک دست یا هر دو دست را درگیر می‌کند. لرزش کنترل نشده در دست‌ها، بازوها، سر، فک، پاها یا تنه تغییر در صدا و نرمی در هنگام صحبت کردن می‌تواند شامل حرکت «بله-بله» یا «نه-نه» سر باشد. لرزش‌هایی که انجام کارهایی مانند نوشتن، خوردن را سخت می‌کند. ممکن است با استرس عاطفی، خستگی، کافئین یا درجه حرارت شدید تشدید شود.

بسیاری از افراد لرزش را با بیماری پارکینسون مرتبط می‌دانند، اما این دو حالت از راه‌های کلیدی متفاوت هستند:

زمان لرزش: لرزش اساسی دست‌ها معمولاً هنگام استفاده از دست‌ها اتفاق می‌افتد. لرزش‌های ناشی از بیماری پارکینسون زمانی که دست‌های شما در کناره‌ها قرار دارند یا در پاهایتان قرار می‌گیرند، بیشتر خود را نشان می‌دهند.

شرایط مرتبط: لرزش اساسی مشکلات سلامتی دیگری ایجاد نمی‌کند، اما بیماری پارکینسون با حالت خمیده، حرکت آهسته و اختلالات راه رفتن همراه است. با این حال، افراد مبتلا به لرزش اساسی گاهی اوقات علائم و نشانه‌های عصبی دیگری مانند راه رفتن ناپایدار (آتاکسی) ایجاد می‌کنند.

لرزش اساسی عمدتاً دست‌ها، سر و صدای شما را درگیر می‌کند. قسمت‌هایی از بدن آسیب دیده است.  لرزش بیماری پارکینسون معمولا از دستان شما شروع می‌شود و می‌تواند پاها، چانه و سایر قسمت‌های بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد.

الگوی وراثت اتوزومال غالب

الگوی وراثت اتوزومال اغلب برای زمانی است که می‌خواهید گفت و گو را شروع کنید.

عوامل خطر شناخته شده برای لرزش اساسی عبارتند از:

جهش ژنتیکی: انواع ارثی لرزش اساسی (ترمور خانوادگی) یک اختلال اتوزومال غالب است. یک ژن معیوب فقط از یکی از والدین برای انتقال این بیماری لازم است. اگر والدینی دارید که دارای جهش ژنتیکی برای لرزش اساسی هستند، 50 درصد احتمال دارد که خودتان به این اختلال مبتلا شوید.

سن: لرزش اساسی در افراد 40 ساله و بالاتر شایع‌تر است.

لرزش اساسی تهدید کننده زندگی نیست، اما علائم اغلب با گذشت زمان بدتر می‌شوند. اگر لرزش شدید شود، ممکن است برای شما مشکل باشد:

• فنجان یا لیوان را بدون ریختن نگه داشتن.

• به طور معمول غذا خوردن.

• آرایش کردن یا اصلاح کردن.

• اگر جعبه صدا یا زبان شما آسیب دیده است، صحبت کردن.

• خواندن و نوشتن

پزشک در مورد علائم و سابقه سلامتی شما سوال خواهد کرد. معاینه فیزیکی انجام خواهد شد. معاینه عصبی نیز ممکن است انجام شود. پزشک می‌تواند لرزش را ببیند. این اطلاعات برای تشخیص کافی است. . شما می‌توانید برای تشخیص بهتر به بهترین متخصص مغز و اعصاب دکتر محمدرضوانی مراجعه کنید.

هیچ درمانی وجود ندارد. هدف مدیریت علائم است. این را می‌توان با تغییرات سبک زندگی انجام داد، مانند:

• محدود کردن استرس

• اجتناب از چیزهایی که باعث لرزش می‌شوند، مانند کافئین

• استراحت کافی

ممکن است به کار درمانی و فیزیوتراپی نیاز باشد. این می‌تواند به یافتن راه‌هایی برای سازگاری با لرزش کمک کند، مانند ایجاد تغییرات در طول وعده‌های غذایی یا استفاده از ابزارهای خاص.

برخی داروها ممکن است لرزش را بدتر کنند. اینها ممکن است نیاز به توقف یا تغییر داشته باشند. پزشک همچنین ممکن است داروهایی را برای کاهش علائم توصیه کند، مانند:

• مسدود کننده‌های بتا

• داروهای ضد تشنج

• بنزودیازپین‌ها

• داروی ضد روان پریشی

• تزریق سم بوتولینوم نوع A

جراحی ممکن است یک گزینه برای افرادی باشد که با روش‌های دیگر کمک نمی‌کنند. دو روش وجود دارد:

• تحریک عمیق مغز (DBS)  پالس‌های الکتریکی بدون درد را به مغز می‌فرستد و سیگنال‌های معیوب را قطع می‌کند.

• تالاموتومی قسمت کوچکی از مغز را از بین می‌برد. (کمتر رایج است)