افسردگی بالینی چیست؟
افسردگی رِنج‌های متفاوتی دارد و می‌تواند از بسیار خفیف تا بسیار شدید متغیر باشد. می‌تواند یک احساس غم موقت باشد و یا اینکه یک افسردگی شدید دائمی. افسردگی بالینی، شدیدترین نوع افسردگیست. به افسردگی بالینی افسردگی حاد نیز گفته می‌شود. این افسردگی با افسردگی ناشی از اتفاقاتی مانند از دست دادن عزیزان و یا ابتلا به بیماری‌های مزمن متفاوت است.
برای اینکه افسردگی بیمار از نوع افسردگی بالینی تشخیص داده شود باید فرد مبتلا حداقل 5 مورد از علائم زیر را به مدت حداقل دو هفته و به صورت هر روزه و در طول کل مدت روز داشته باشد. البته یکی از دو علامت خلق و خوی افسرده و یا از دست دادن علاقه نسبت به کارهایی که بیمار قبلا از آن‌ها لذت میبرده است باید حتما جزء این 5 علائم (یا بیشتر) باشد.
این علائم عبارتند از:
• خلق و خوی افسرده مانند احساس ناراحتی و غم، پوچی و یا گریه کردن (این علامت در کودکان و نوجوانان می‌تواند به صورت تحریک پذیری بروز کند.)
• کاهش قابل توجه علاقه و یا عدم لذت بردن از اکثر فعالیت‌ها (و یا حتی تمام فعالیت ها)
• کاهش و یا افزایش وزن قابل ملاحظه و بدون دلیل و یا کاهش و یا افزایش غیر طبیعی اشتها
• بی خوابی و یا افزایش میل به خواب
• بی قراری و یا کند شدن رفتار و واکنش ای فرد بیمار که در هر دو صورت این حالت ها توسط اطرافیان قابل مشاهده است.
• خستگی و یا از دست دادن انرژی
• احساس بی ارزشی و یا احساس گناه بیش از حد
• مشکل در تصمیم گیری و یا مشکل در فکر کردن یا تمرکز کردن
• فکر کردن طولانی مدت و مکرر به مرگ و یا خودکشی و یا اقدام به خودکشی
علائم شما باید به حدی شدید باشند که باعث ایجاد اختلال در برقراری ارتباط با دیگران و یا انجام فعالیت های روزانه و فعالیت‌های اجتماعی شود. ممکن است این علائم توسط خودتان تشخیص داده شوند و یا اینکه دیگران متوجه آن‌ها بشوند.
افسردگی بالینی می‌تواند در هر سنی، حتی کودکی، بروز کند.
علائم افسردگی بالینی هر چقدر هم شدید باشد، معمولا به کمک مشاوره روانی و یا دارو های ضد افسردگی و یا ترکیبی از هر دو روش درمانی بهبود می‌یابد.